Hoorneboeg, 01 mei 1982.
Met dank aan Rangeeni voor het uittypen.
Ik ben ergens aan het werk en er worden te hoge eisen aan mij gesteld. Ik ga nog meer mijn best doen. Haal het niet! Ik krijg nachtmerries, enz enz, wat is het hele verhaal? Het is het verhaal van “ik”voorstellingen die aan een x-aantal verwachtingen moet voldoen en als dat niet lukt, dan knap ik af. Als ik gewoon maar de dingen doe van” ogenblikje naar ogenblikje” is er niets aan de hand. Maar als mijn baas een beetje neurotisch is en te hoge eisen stelt, dan zou ik moeten zeggen, het spijt mij, kijk dit heb ik gedaan als dat niet genoeg is neem dan maar iemand anders. Het psychosomatische geheel, blijkt bij heel helder kijken geen subject maar object te zijn.
We hadden voor het gemak af gesproken dat we s’morgens om 7-uur wakker zouden worden en s’avonds om 12 uur naar bed. Het psychosomatische geheel genaamd Piet is vanmorgen om 7uur verschenen, wat was je 5 voor zeven?
Ik weet het niet! Is het enige perfecte antwoord, want verlichting is het niet weten.
De grote Socrates zei; de wijze is hij die weet dat hij niets weet, en dat is letterlijk waar! Een weter in die knolraap, is ook weer een begrip. Vrijheid is het ontdekken dat er niets is in deze wereld wat je zou kunnen bezitten. Dat is niet zo moeilijk te begrijpen op het ogenblik dat je na lang kijken tot de ont-dekking komt dat het waar is dat je hele leven bestaat uit niets anders dan waarnemingen, maar waarnemingen kun je niet bezitten. Pas wanneer ik mij verweef en een huwelijk sluit met dit ding, kan ik praten van een eigen-dom, dan is dit ding eigen-dom van dat ding. Maar is dit ding mijn eigendom? O.k ga dan op zoek naar de eigenaar, kijk of je ergens in dit ding een eigenaar vind. Het is uitsluitend een manier van het denken, die ons is aangepraat. Als ik alleen maar openheid ben, dan heb ik zo’n ik niet nodig en nu heb ik het even niet over kleine kinderen. Zo als gezegd is het voor hun onvermijdelijk dat ze door zo een periode moeten gaan.
Maar op een gegeven moment moeten we wakker worden, de sprookjes periode ontstijgen, en als volwassenheid zien wat je in feite bent. Niet een sprookje, maar in feite zo iets als onmetelijkheid. Volwassenheid begint van het ogenblik dat je ontdekt, dat je niet een aantal begrippen bent in die knolraap. Dat je niet een aantal dingen bent die door je zelf worden waar genomen, en die dan weer even hard verdwijnen.
Dat wat Ik ben, ben ik mijn hele leven lang en ben ik 24-uur per dag ,en 364 dagen van het jaar. De hele rest zijn toevoegsels, attributen, waargenomen dingen.
Dat wat ik ben, heb ik gemeen met jou, met Hare Majesteit de Koningin en met de eerste de beste imbesiel die ik op straat tegen kom. Kortom met ieder levend wezen.
Dus alle ellende inclusief door gedraaid zijn en nachtmerries hebben, noem ze maar op, je kunt er een dik boek over schrijven. Is te wijten aan het feit dat ik mijzelf aan zie voor allerlei dingen die ik niet ben. Wij zijn zo bang om onze afweer los te laten. Ja want dan gaat men mij exploiteren, die kreet is helemaal niets waard. Ik laat mij door niemand exploiteren. Er is gewoon niet zo een iemand.
Toch hou ik mijn afweer vast, en beklaag mij er tegelijk over dat het zo’n kooi is, want als ik dat doe, dan raak ik door gedraaid of krijg een maagzweer, migraine of weet ik wat allemaal. Je hebt doorlopend een angst voor Oorlog. En oorlog is naïviteit. Ik heb toevallig eenT.v-show gezien, waar een of andere mijnheer van onkruid, zat uit te leggen dat ze het Witte huis in Madurodam in elkaar wilden gaan slaan, omdat de familie die er 20 jaar aan geknutseld had zich daardoor in de politiek hadden begeven. Het doel was dat het Nederlandse volk eindelijk maar eens wakker moest worden. Hoe dom kan je zijn? Die naïviteit, daar staat mijn verstand bij stil, voor zo ver als ik dat heb. Ik zie mij al deze stoel in elkaar slaan, omdat ik wil dat jij anders gaat denken over Moskou of zo iets. Het blijkt dat als je zelf oerdom bent, je denkt dat anderen dat ook zijn! Dat is nu oorlog, bezittingen van anderen vernietigen en je onrustgevoelens wreken op mensen die er gewoon niets mee te maken hebben. Je vind dat in het klein in de Kalverstraat en in operette achtige afmetingen op de Falkland Eilanden.
Zo lang wij oorlog met ons zelf hebben en met onze omgeving zijn we zelf het materiaal wat zulke oorlogen mogelijk maakt. Zolang als ik mijzelf aanzie voor een aantal voorstellingen in mijn hoofd, ben ik ook feitelijk met mijzelf in oorlog. Want die voorstellingen deugen nooit, je moet altijd beter worden. Helaas, helaas ik ben hier, maar ik zou daar moeten zijn en tegen die tijd dat ik daar ben, had ik daar moeten zijn en zo meer en beter , machtiger, sterker, intelligenter en ik weet al niet wat, er komt geen einde aan. DAAR LIGT GEEN OPLOSSING!
De oplossing ligt in het antwoord op de vraag ”wat ben Ik”.
Dat wat ik ben, ben ik altijd, dat wat ik ben is nooit een aantal door mijzelf waargenomen dingen, dus ook geen voorstellingen in de knolraap. Niet iets wat geproduceerd wordt door een selectief geheugen, niet iets waar ik naar toe moet, maar iets wat ik altijd, op elk ogenblik van mijn leven ben!
En ik dus nooit kan worden!
Al die huwelijken met het lichaam en een denkertje, links of rechts, al die ideeën hebben een ding gemeen, dat ze allemaal waargenomen dingen zijn die verschijnen in mij, die het waarneemt. Niet een “ik” wat waarneemt, ik is weer een idee dat wordt waar genomen, “ik ben het waarnemen zelf”.
Ík ben de plek waarin zich de film die ik mijn leven noem afspeelt. In eerst instantie ont-dek ik dat , dat permanente altijd Nu is, zo iets is als tegenwoordigheid verder zonder vorm. Een oude truc van mij is, dat “ik ben” wat voor kleur heeft dat? Een waanzinnige vraag, het is aanwezigheid.
In tweede instantie ontdek ik dat zich daarin alle dingen afspelen. In feite is dat wat ik Piet noem, iets is wat zich afspeelt in die aanwezigheid die ik ben. Maar van jou uit gezien, met dat wat jij Wolter noemt, iets is wat zich afspeelt in wat jij bent. In derde instantie zie ik, dat het maar “een” aanwezigheid is, die van allerlei standpunten naar zichzelf kijkt.
Er is in dit stuk van het verhaal een stuk huiswerk, dat het niet een intellectueel verhaal blijft, want dat is natuurlijk volkomen waardeloos! Dat huiswerk is om te gaan kijken, lang en scherp kijken en zien of het waar is, dat je hele leven bestaat uit uitsluitend waarnemingen of het waar is of met name ook de dingen die het tastzintuig jou verteld niets anders zijn dan bewustzijn. Bij grondig onderzoek zie je dat het tastzintuig, wat 90% van ons hele lichaam uitmaakt , ons verteld en ziet dat het pas iets verteld wanneer het verschijnt in het bewustzijn.
Elke waarneming is een herinnering, als ik een zin zeg, dan ken je die pas als die zin is afgelopen, dus je kent alleen herinneringen. Daar gaat het mij niet om, want ik probeer jou te laten zien dat jij geen herinnering bent. Ik zeg niet dat er iets mis is met het geheugen, om te weten waar de bakker woont, daar door komt er af en toe een brood binnen. Alleen ik ben geen herinneringen. Herinneringen maken deze film mogelijk, in deze hele schepping is er geen waarneming mogelijk zonder geheugen. Voorbij het geheugen is er geen wereld , geen schepping! Maar daarmee heb ik niets tegen deze wereld, ontzettend leuk hoor!
Als ik lijd, dan is dat altijd omdat ik ergens een onwaarheid zit te verdedigen, die ik niet wil opgeven. Als ik lijd is dat omdat ik mij rot schaam, jij mag niet weten wie ik ben, als jij dat wist, oei! Alle lijden wordt veroorzaakt door het je vastklampen aan onwaarheden die je niet bereid bent los te laten.
Jullie zijn allemaal op zoek naar een verlicht ego! Stralend rond wandelen in deze aardse hemel, deze hel omgetoverd tot een aards paradijs. Helaas dat verlichte ego is tot nu toe nog niet uitgevonden.
Weet als jij je hier een beetje verder in verdiept en geleidelijk aan gaat je kijken dieper, dan ontdek je dat het een bloed serieuze zaak is. Er zijn namelijk dingen die je niet wenst op te geven (denkbeelden, overtuigingen). Daardoor haken de meeste mensen na een paar jaar af.
Of ze blijven vragen stellen om de oplossing niet te hoeven ontdekken. Een heel enkele, die rijp genoeg is en die echt de hele rotzooi in de bak gooit en niets meer heeft te verdedigen. Dan is er op een gegeven moment een kloof waar ze overheen moeten springen. Maar op het moment dat jij echt niets meer te verdedigen hebt, ben je vrij!
Niet jij bent vrij, maar de vrijheid zelf. Niet zo vrij als een vogeltje in de lucht, maar zo vrij als de hemel zelf. Jij bent het uitspansel waarin een vogeltje verschijnt en verdwijnt.
De wetenschap heeft zich de laatste jaren op de piekervaringen gestort, maar ze komen er niet echt uit. Waarom niet? Omdat men nog denkt dat er een “ik” is, welke die piek ervaringen heeft, ze hebben nog niet in de gaten dat die piekervaringen de afwezigheid zijn van dat ding!
Het ogenblik dat ik van iets of van iemand helemaal houd, dan ben ik er niet, dan ben ik zo groot als de wereld en is deze troon hier vakant. Het ogenblik dat ik niet van je houd dan ben ik hier en jij daar, dan is er een computer tussen ons, een heel netwerk van: ‘ik ontzie jou daarin en jij mij daar in. Ik beledig jou niet, jij mij ook niet, jij betaalt mij dit , ik betaal jou dat’ enz. daar verspillen wij tonnen aan energie aan, jaar in jaar uit. Daarom blijven wij slaaf . Wat bindt al die huwelijken met die waarnemingen? Onderzoek en ontdek dat je nu al bent wat je zoekt, de vrijheid zelf.
Als je het een keer gezien hebt, wat niet gezien kan worden en een keer begrepen hebt wat alle verstand te boven gaat en dat jij dus iets onvoorstelbaar, ondenkbaar, alleen maar tegenwoordigheid bent, heb dan de moed om daarin je volledige vertrouwen te investeren, dan ben je binnen de kortste keren wat men noemt ‘verlicht’
Bij de meeste mensen blijft het toch een beetje een intellectueel spel of er worden nieuwe begrippen gemaakt, en blijven ze daarin hangen.
De grote Shankara heeft eens gezegd; de waarheid te vinden is niet zo moeilijk, maar om het iedereen naar de zin te maken is bij voorbaat uitgesloten! Dat is een uitspraak met een dubbele bodem. Enerzijds zal ik nooit proberen het jullie naar de zin te maken, maar probeer jij ook niet om het Piet (=jantjes) naar zijn zin te maken, dat is ook een ander! Feitelijk is er in jouw leven maar één ander en die heet Piet, de rest van deze biologische verschijnselen zijn een verlengstuk van die Piet.
Zolang ik geloof dat ik een mijnheer ben uit de Bilt, zijn jullie mensen uit Den Haag, Utrecht, België en weet ik het allemaal. Zodra ik door heb dat dit alleen maar een dansje van licht is, dan zie je dat het allemaal deel is van dat zelfde dansje en dan is dat mijzelf op de plek genaamd Piet enz, enz.
Dus alles wat hier aan bod komt als intellectuele argumenten en kennis van het waarnemen e.d. is er alleen maar met de bedoeling om alle waandenkbeelden waar we hier mee binnen komen, onderuit te halen. Als alle waandenkbeelden, ik ben iemand uit de Bilt en zo voort verdwenen zijn dan hoef ik niets te doen, om over te laten blijven, wat ik ben, want dat ben ik! Water hoeft niets te doen om nat te zijn, want water en natheid zijn twee woorden voor hetzelfde. Dus het enige wat er moet gebeuren is dat de waandenkbeelden verdwijnen. Op het ogenblik dat die verdwenen zijn is ook de oorlog verdwenen. In onze westerse moraal is ‘goed zijn’ zoiets als het ego van een ander te sparen. Als jij je eigen illusie kwijt raakt, dan volgt daaruit vanzelf het Goede voor wat je nu een ander noemt, eenvoudig omdat op de plek waar dat gebeurd is geen berekening meer over is. Je wilt niets meer van de anderen, in feite weet je dan dat je die ander bent. Het diepste in mij, het diepste van jou en het diepste in ons allemaal is één en het zelfde. Dus je ontdekt op een gegeven moment dat ook toen je het nog niet wist, je nooit iets anders gedaan hebt dan praten met je zelf, houden van je zelf, jezelf haten, enz enz. Uiteindelijk blijkt er maar één te zijn! Heel vaak ontzien wij een ander op punten waar wij zelf angst hebben. Maar een ander zijn ego moet soms helemaal niet ontzien worden. Sommige van ons moeten gewoon een keiharde schop onder hun G.A.T hebben. Als ik daar bang van was, dat je mij voor aap zet, dan zou ik ook bang zijn jou voor aap te zetten! Je mag mij wel voor aap zetten maar dan doe ik het ook bij jou enz. Ik probeer je kortom te verleiden tot een totale inzet. Lao Tze onze onsterfelijke vriend heeft eens vrij vertaald gezegd, waar de liefde de voordeur uit vlucht sluipt het recht door de keuken naar binnen. Dus recht is een decadentie die nodig is als er geen liefde meer is. Vandaar uit krijg je dus een heel spinnenweb, van allerlei relaties en het hele veld van compromissen. De waarheid ligt onderwijl in het kolenhok te janken.