Kort samengevat is de titel van deze les de kern van elk probleem dat we menen te ondervinden. Het is de les waar alle voorgaande lessen op aansturen. De hierop volgende lessen zullen jouw zien verfijnen tot ware visie. Toch hoef je niet te wachten want werkelijk zien is onmiddellijk en niet van tijd en middel afhankelijk. De bereidheid om nu, de inhoud van elke waarneming te onderkennen als een verhaal dat je gelooft maar tevens elk gevoel werkelijk te ervaren en niet intellectueel weg te wuiven als niet bestaand is de enige voorwaarde. Want je vind God niet door gevoelens te ontkennen en je af te sluiten maar juist door je te openen en je te laten raken. Intellectueel begrijpen is behulpzaam maar nog niet de werkelijke schat. Deze ligt onder alle gedachten, gevoelens wijzen je daarin de weg. Alles is liefde of een vervorming van liefde. Elke emotie komt jou vertellen wat jij over jouzelf/liefde gelooft en door dat te mogen voelen en erkennen verdwijnt het verhaal en komt liefde in al zijn schittering tevoorschijn in alles wat je ziet. Dit is ware visie. Als God Liefde is moet dat ervaarbaar zijn en dus voorbijgaan aan het intellect.
Het woord emotie houdt verband met het Franse émouvoir wat ‘in beweging brengen’ betekent (uit het latijn emovere) en kan je vertalen met het Nederlandse in beroering brengen, bewegen of veranderen.
Emotie ofwel beroering is dus een teken dat jij iets over jezelf gelooft wat niet overeenstemt met wat eeuwig onveranderlijk is. In die zin biedt elke emotie een opening om van het veranderlijke naar het onveranderlijke te gaan: jouw ware onveranderlijke Zelf-Zijn wat voorafgaat aan elke beroering en elk verhaal. Want élk verhaal is het verleden, het is altijd gebaseerd op een aangeleerd geloof in labels.
In tegenstelling tot veranderlijke emotie die altijd voortspruit uit een verhaal wat je gelooft is ontroering direct en verhaal-loos. Het is in wezen de herkenning van ons onveranderlijke Liefde-Zijn Zelf. Het is onmiddellijk ook al hebben we de neiging om er achteraf een verklarend verhaal overheen te plakken.
We zijn er nu klaar voor om onder ogen te zien dat wijzelf (als denkgeest) een droomwens hebben gehad. In dat ene moment waarin we gehoor gaven aan deze wens om ons een wereld te verbeelden en speciale ervaringen te hebben leek tijd leek te ontstaan. Waar voorheen geen voorkeur of afkeur bestond bedachten we zo het fenomeen ‘kiezen’ in plaats van als tijdloze wezens thuis in God voor eeuwig Liefde zonder tegendeel uit te breiden en keuze-loos gelukkig te zijn.
Vanuit het krankzinnige idee om wat anders dan eenheid en liefde te ervaren, hebben we die eerste ene beeldgedachte als het ware ‘in stukjes gehakt’. Net zoals een spelend kind dat blij is met een geschenk en in zijn verrukking hierover nog ándere mogelijkheden ziet. Niet ziende dat zijn ouders het beste al voor hem wilden zegt het ‘ikke zelf doen’. Net zo hebben wij als de onschuldige Zoon met de kracht van God namen bedacht voor alles wat we wilden ervaren waardoor deze eerste waarneming explodeerde en uiteenspatte in miljoenen fragmenten. Zo kregen we een beeldenwereld die uit contrasten bestaat, een zogenaamde uiterlijke wereld in tegenstelling tot een binnenwereld. Een schijnbare privé binnenwereld vol tegengestelde gevoelens die door die uiterlijke wereld lijken te worden opgeroepen. Een wereld waarin de Jantjes slachtoffer zijn van de Katrijntjes en omgekeerd; dualiteit.
4 Jij gelooft dat het twijfelen aan zijn vazallen gelijkstaat aan het twijfelen aan jezelf.
Meestal zijn we ons er niet van bewust dat de wereld die we ‘zien’ onze gedachten uitbeeldt. We hebben juist het gevoel dat onze gedachten en emoties een reactie zijn op een onafhankelijk buiten ons bestaande wereld. Ook hebben we het gevoel dat we de wereld via onze zintuigen waarnemen en we nemen aan dat onze hersenen de prikkels verwerken die zo bij ons binnenkomen. Toch kan dit niet werkelijk het geval zijn omdat onze hersenen onderdeel zijn van de droom. Onze persoonlijkheid met lichaam is slechts een masker (persona) waarmee we onszelf voor de gek houden. Zoals we in de voorgaande lessen bespraken hangen wij als de poppen die we menen te zijn als het ware aan de touwtjes van de poppenspeler in onze denkgeest.
Het geloof dat jij een pop bent is een symptoom van niveau-verwarring. Jij bent niet in de droom maar juist de dromer van de droom. Het feit dat we ons deze hele wereld verbeeld/gedroomd hebben betekent dat we niet die krachteloze poppen kunnen zijn, voor eeuwig afhankelijk van ogenschijnlijke omstandigheden buiten ons. Als we, zoals de Cursus ons herhaaldelijk verzekert, blijven zoals God ons geschapen heeft, zijn we nog steeds schuldeloos maar moeten we tevens wel enorm sterk zijn. Naar Gods gelijkenis geschapen hebben we een vrije wil gekregen wat het vermogen tot scheppen is. Dit kunnen we niet verliezen.
Vrije wil moet wel onvoorwaardelijk zijn anders zou deze niet vrij zijn. Daarom kunnen we eenvoudigweg niet schuldig zijn wát we ook schijnen te doen. We gebruiken slechts wat God ons vrijelijk gegeven heeft zélfs als we ons willen inbeelden dat we niet vrij zijn!
Maar dan is het essentieel om onszelf de volgende vraag te stellen:
Als het antwoord nee is, laat het dan duidelijk zijn dat we niet uit onze ingebeelde privé-gevangenis kunnen ontsnappen met behulp van hetzelfde mechanisme dat deze juist veroorzaakt heeft. Maar gelukkig:
dus moet er een uitgang zijn die voor jou te vinden is. Maar zolang we verdwaald en verdwaasd niet bereid zijn ons ego te ontslaan als raadgever zal dit niet lukken.
{}2 Hij (Stem namens God) zal jou niet zeggen dat je broeder beoordeeld moet worden naar wat jouw ogen in hem zien, de mond van zijn lichaam tot jouw oren spreekt, of de aanraking van jouw vingers over hem verteld. 3 Hij schenkt geen aandacht aan zulke nietszeggende getuigen die slechts valse getuigenis afleggen over Gods Zoon.
Meestal door ontelbare malen onze neus te stoten aan een wereld waarin we zoeken maar nooit vinden groeit de bereidheid om onze blik naar binnen te richten. Daar zal vanuit stilheid een andersoortige stem jou roepen. Je zal die herkennen juist omdat die oordeel-loos spreekt van wat jij werkelijk bent in tegenstelling tot de ego-stem. Hij kan tot je komen via spontaan bij je opkomende heldere gedachten waarvan jij gewoon twijfel-loos weet dat ze waar zijn en die jou onmiddellijk en onvoorwaardelijk vreugde geven. Of via symbolen die een andere betekenis voor jou krijgen dan voorheen onder het gezag van het ego. Een die niet aanvalt maar vredelievend werkelijk hoop geeft. Ook kan de stem tot je komen via een op het eerste gezicht gewone voorbijganger die plotseling voor jou ‘zinvolle woorden’ spreekt. Wanneer je bereid bent je blik naar binnen te richten zullen wonderen jouw deel zijn.
Je hoeft niet te wachten tot je door wanhoop gedreven niet anders meer kunt, je mag de uitnodiging nu onmiddellijk aanvaarden om de verborgen schat onder water; je eigenste eigenheid te ontdekken en zo jouw wereld te bevrijden van alles wat jij haar hebt toebedacht.
Zo ging en gaat dat bij ons, Jan en Gertrude en zo kwam ik Jan, Wolter tegen.
Wolter
Ondanks verschillen in metaforen en taalgebruik onderwijst deze Cursus in Verzoening ons exact hetzelfde als wat ik Jan van mijn leermeester Wolter Keers leerde. Waarheid behoort niet exclusief toe aan speciale al dan niet non-dualistische stromingen en je kan deze letterlijk overal ontmoeten, op straat en in de supermarkt op de hoek. Genade is overal om ons heen als weerspiegeling van de diepste waarheid en zal herkend worden naar de mate dat je er rijp voor bent en ervoor openstaat want Liefde zal zich nooit opdringen. Ikzelf was wanhopig zoekende en vond genade in mijn ontmoeting met Wolter. Dank zij hem leerde ik non-verbaal, via stilheid de simpele innerlijke vrede en vreugde te koesteren en kon ik de lekkerheid ervaren die het delen hiervan met zich meebrengt.
Bij Wolter drong het glashelder tot me door dat de wereld, hij noch ikzelf als personen bestonden daar er niet werkelijk een buiten-ons bewezen kan worden; je kan je vinger niet uit! Alles wordt innerlijk ervaren, binnen ons gewaarzijn dus moet het geluk wat we zoeken óók daar te vinden zijn. En aangezien er dan geen werkelijke tweeheid bestaat, kan er ook niet iets buiten onszelf zijn wat deze wereld tevoorschijn getoverd heeft. Dat moeten wijzelf wel als Kennendheid ‘gedaan’ hebben.
Alles wat ogenschijnlijk buiten je ervaren wordt, ervaar je in werkelijkheid slechts in jouzelf als kennendheid (DG) waarvan een deel als een poppenspeler d.m.v. projecties ofwel verbeelde gedachten afgescheidenheid dicteert.
We doen het dus zelf!
Wolter had me gewaarschuwd dat dit feit pas gezien kon worden als je er rijp voor bent. Een vaak woordloze hulpvraag die zich uitdrukt als een verlangen, soms geeneens als zodanig herkent, naar iets anders dan de wereld te bieden heeft. Hij drukte mij op het hart om het inzicht dat wij de wereld zelf gemaakt hebben niet van de toren te gaan blazen. En inderdaad na zijn dood bleek geen van mijn collega-leerlingen bij Wolter dit idee opgepakt te hebben en in geen van de gangbare non-dualistische systemen waar ik op dat moment weet van had werd het uitgedragen. Ook al had Wolter me ooit gerustgesteld door te zeggen dat er in waarheid voor je gezorgd wordt tóch leek ik er op dat moment alleen voor te staan.
Sinds mijn vroege jeugd ben ik in de ban van de avontuurlijke reizen van Odysseus. Op een gegeven moment ‘klapte het verhaal open’ en werd het me ineens helder dat het hier om een innerlijke reis gaat. En Wolter had gelijk, er werd voor me gezorgd want in de jaren na zijn heengaan werd de Odysseus mijn baken in nood. Het bleek een soort routeplanner voor mijn verdere innerlijke reis waarin alle wegen en valkuilen naar het terugvinden van het geluk in onszelf metaforisch uitgelegd worden. In mijn pogingen om het idee ‘we maken het zelf’ toch te kunnen delen, ben ik dit beeld van Odysseus als de held van de droom zowel als de dromer van het geheel gaan gebruiken. Ik probeerde vrijers doden, ont-oorlogen ofwel ware vergeving aan de man te brengen. Als verhaal vond het samen met mijn stoelendans wel gehoor maar slechts zeer weinigen waren bereid om ont-oorlogen in alle aspecten van het leven toe te passen. De bereidheid om totale verantwoordelijkheid te nemen door alles als jouw eigen projecties te zien. In mijn naïeve enthousiasme had ik dit werkelijk gehoopt en zelfs verwacht.
Pas in 2007, 23 jaar na het overlijden van Wolter, bracht Athene (=Heilige Geest) mij genade in de vorm van een Cursus in Wonderen.
Via het per vergissing bestelde boek De Verdwijning van het Universum kwam ik voor het eerst de term ware vergeving tegen. Zuinig Jantje ’moest’ het boek lezen; zonde van het geld anders 😉. Bovendien wist ik inmiddels uit ervaring dat iets niet zomaar in je leven opduikt, dat alles hulp symboliseert ook al snap je er nog niks van. Het is voor mij een prachtig symbool gebleken van hoe je altijd geholpen wordt. Zélfs de minimale respons op de Odysseus was hulp. Ik raakte er nog meer van doordrongen dat alles in mij is.
De HG gebruikt elke ingang, wat dan ook. Hij kent ons verlangen naar God omdat hij onze Godsherinnering is en hij gebruikt al onze persoonlijke eigenschappen als zijn gereedschap om liefde te leren delen. Hij bepaalt hoe en wanneer, niet jij! Daarom is het belangrijk de moed niet op te geven zelfs wanneer je (Jan) de moed opgeeft. Zo gebruikte hij mijn zuinig jantje om mij de Cursus en ware vergeving te brengen. Het verheugde mij te ontdekken dat dit boek door miljoenen mensen wereldwijd werd bestudeerd. Die dus openstonden voor het idee van ware vergeving!
Ik probeerde dit voor leesblinde Jan ingewikkelde boek te lezen. Het was een jarenlange worsteling om me door het voor Jan moeilijke taalgebruik van het boek heen te worstelen. Tot ik tijdens het leren lezen zoveel vreugde van herkenning mocht ervaren dat ik inmiddels de Cursus met iedereen wil delen. Met allen die ervoor openstaan het geloof in privé denken te laten transformeren en het inzicht door oefening te laten rijpen dat de wereld die je ziet slechts gebaseerd is op het geloof van onware ofwel verleden-gedachten.
Zoals met alle gewoontes die we willen veranderen valt en staat succes met de bereidheid tot oefenen. Het gaat niet om ingewikkeldheden:
Voor pop jan of katrijntje kan de ego-weerstand bijvoorbeeld in de vorm van -ik denk toch echt zelf- gedachten als een persoonlijke trap onder de gordel voelen en extra schuld en angstgevoelens genereren. Het als niet waar te leren zien terwijl het wel als echt voelt, kan zeker in het begin veel verwarring geven. Het kan dan lijken alsof de lessen niet helpen en het alleen maar erger maken. Ook als je al meer geoefend bent en ‘privé’-gedachten minder gelooft kan de waarheid schrijnend lijken wanneer je ziet dat je nooit lang een leuk en vrolijk leven leidt. Dat er achter al het plezier en genot dat we via de ‘lichaamsopeningen’ proberen te vinden steeds weer pijn, angst en schuld verscholen zit. Toch zijn dit geen slechte tekenen; het betekent dat jij het ego-klaaglied leert herkennen wat de eerste stap op weg is naar genezing. Laat je niet afbluffen door dit ego klaagbetoog maar zie het als bevestiging dat jij als het kennen ervan aanwezig bent, jij staat altijd aan. Zoals we eerder noemden gebruikt de Heilige Geest in jouw eigenste eigenheid juist alle onbehagen om jou opnieuw je keuze te helpen maken. Gelukkig kan jij de Cursus met een heel werkboek vol hulpzinnen hierbij gebruiken. Dit zal je helpen wennen aan het nieuwe inzicht dat jij puur gewaarzijn bent, de Zoon van God die nooit is weggegaan bij de Vader die hem nooit in de steek gelaten heeft.
Zelfs als er op pop jan en katrijntje niveau niet echt veel verbetering merkbaar lijkt te zijn betekent dit helemaal niks. Gewoontegetrouw check je dit met het mechanisme wat zelf de ellende veroorzaakt heeft; je persoonlijk ofwel egodenken wat jou met het klaaglied probeert te overtuigen van jouw ellendige bestaan. Vanuit jezelf als pop weet jij helemaal niks dus ook niet hoe je een situatie moet beoordelen. Met de bereidheid tot oefenen om waakzaam te blijven ten gunste van Gods Koninkrijk zullen de eilandjes van vrede zich in je denkgeest aaneensmeden tot langere periodes van stil geluk.
Zonder dat je het doorhebt worden er door jouw oefenen miljarden gedicteerde ego-projecties van ‘anderen’ in onze ene DG getransformeerd. En net zoals de vrede-eilandjes in jouw eigen gewaarzijn zich aan-een-sluiten gebeurt ditzelfde met en in de denkgeest van de zogenaamde andere zelven buiten jou. Want het gaat niet om de bevrijding van pop jan maar om de bevrijding van onze ene DG die zich deze hele droomwereld verbeeld heeft.
Het leven lijkt ons allerlei dingen af te pakken; we verliezen onze geliefden of onze baan, onze gezondheid enzovoort. Al onze plannen en goede voornemens lopen uit op mislukkingen waardoor we gedesillusioneerd maar ook gelouterd raken. Dat dit hulp is kunnen we maar moeilijk geloven. Ook Odysseus kon niet direct de genade herkennen die Poseidon hem bracht, het wonder dat hem naar huis zou brengen.
Door volharding in het oefenen van zinnen als ‘mijn/deze gedachten betekenen niets’ leren we onszelf innerlijk ontspannen in het onveranderlijke, stille schouwen. Naarmate je je steeds al onderzoekend realiseert dat letterlijk alles, de hele rataplan bestaat uit aannames die je als vanzelfsprekend geloofde ‘week’ je langzaamaan los van de bedrieglijke schijn samen te vallen met een lichaam. Geleidelijk aan zal het duidelijk worden dat ons eigenste eigen niet privé is maar dat we één licht zijn, één liefde die we delen met God en al onze broeders.
Door het oefenen zal je gewaarzijn zich als het ware verbreden. Het hoeft je niet meteen op te vallen omdat het zo natuurlijk aanvoelt. Op natuurlijke wijze die heel anders is dan de vanzelfsprekendheid die uit ego-gewenning voortkomt. Wat werkelijk natuurlijk is dringt zich niet op, het is zachtaardig en wacht geduldig totdat jij eraan toe bent het te herkennen.
Omdat je sensitiviteit toeneemt heb je er sneller last van wanneer onbehagen zich voordoet juist omdat je aan vrede begint te wennen. In die fase kan je je ook gewaar worden van lichtvlekjes, flitsen in je blikveld of lichtrandjes om dingen heen. Dit alles zijn tekenen dat je hulp van de HG aanvaard hebt. Als dit zich bij jou niet zo voordoet betekent dat niet dat je niet goed oefent. De Heilige Geest weet precies wat voor jou behulpzaam werkt en wil jou geen extra angst aanjagen. Laat je geruststellen in de wetenschap dat jij persoonlijk niet weet wat goed voor jou is en wanneer. Misschien merk jij het vooral aan het feit dat je minder in de verdediging gaat, dat de wereld zich vaak zachtaardiger voordoet dan voorheen. En dat je vaker de ‘sfeer van ‘suizende stilheid van de Stem van God’ proeft. Dit alles zijn tekenen dat je denkgeest begint te helen waardoor je vertrouwen zal toenemen. Al jouw persoonlijke vaardigheden en eigenschappen worden in Gods Verlossingsplan door de HG ingezet om jouw eigenste eigen als liefdeslicht te leren herkennen. Gods verlossingsplan is specifiek in zijn toepassing maar de uitkomst voor iedereen hetzelfde.
Rede, de heldere logica/blik van liefde en waarheid (T20 en 21) zal je steeds sneller onderscheid leren maken tussen enerzijds duurzame vrede en anderzijds kortstondig geluk wat steeds verandert in pijn door verlies. Onafhankelijk van wat pop Jan lijkt te doen of te laten kan het wonder zich ieder moment voltrekken doordat hulpgedachten jou spontaan komen helpen het anders te zien. Alles is liefde of een vraag om liefde. Dus wanneer een situatie angst oproept is dat de liefdevolle alarmbel om opnieuw te kiezen.
Het beeld of de situatie verandert dan misschien niet, maar de manier waarop je ernaar kijkt wel. Dit is de schijnbare dubbelheid die zich lijkt voor te doen. De droom gaat gewoon door en de ogen van het lichaam blijven verschillen zien, maar tegelijkertijd kun je vanuit je innerlijke onveranderlijke stille kennendheid- alle droombeelden leren doorzien als niet echt; God is geen angst maar liefde!
Zoals we hierboven al benoemden kunnen de lichtmomenten zich bijvoorbeeld voordoen als lichtrandjes, dansende lichtvlekjes of als één stralend licht waarin alles schittert. Het kan ook zijn dat bepaalde vormen en symbolen je gaan opvallen zoals hartvormen in bomen, steentjes, wolken. Of teksten op gebouwen, auto’s en in lichtreclames die voor jou spreken over Liefde en Waarheid. Ook kunnen er zich spontaan gevoelens van onvoorstelbare liefde aandienen, dat je plotseling, zonder aanwijsbare reden, diep ontroert bent, een plotselinge verschuiving naar de onzichtbare alles omhullende stilheid. Of het gevoel opgetild te worden uit het gewone dagelijkse niveau, een flits van herkenning, een onomstotelijk inzicht dat jij kennendheid bent en niet een handelend persoon zoals een langskomende gedachte beweert.
Hoe bijzonder deze openbaringen, Godsbelevingen/ Eenheidservaringen ook mogen lijken, hoe lang ze ook duren, het zijn allemaal voorbijgaande ervaringen. Deze momenten waarop de sluier van vergetelheid even weggeschoven wordt zijn enorm waardevol omdat ze jouw wezenlijke aard bevestigen en angst opschorten. Maar zoals altijd lift het ego mee die deze momenten graag gebruikt om je in te wrijven dat je het eerst ‘had’ maar nu niet meer. Het zal ieder inzicht misbruiken om je jantje zo speciaal mogelijk te maken. Toch kun je deze bijzondere ervaringen zien als een steuntje in de rug, een teken dat je op de juiste weg bent. Ook wanneer de ervaring, lichtrandjes weer verdwenen zijn.
Het intellect, een nuttig gereedschap onder beheer van de Heilige Geest maar een moordwapen in de ego-gereedschapskist, kan zelf nooit werkelijk ons stabiele, stille aanstaan bevatten. Het begrijpt het niet maar voelt zich er wel door bedreigd en zal het met alle wapenen bestrijden. Hij zal zelfs de Waarheid voor zijn karretje proberen te spannen door ‘waarheidswoorden’ te vervormen en gebruiken voor zijn eigen doel: aanval en verdediging. Toch zal jij door oefening steeds sneller in staat zijn te herkennen van wie ze komen; de HG zal nooit schade toebrengen het ego daarentegen gebruikt alles wát dan ook om jou te verlokken en bedriegen. Alleen vrede en onschuld zijn van de HG, dreiging nooit.
De Heilige Geest/Athene is letterlijk de Godsherinnering in ons. Welke metafoor ook, dit is de enige kracht en hulp om te stoppen met dromen. Ons enige probleem kan nooit opgelost worden met het gedicteerde poppen-intellect wat nu juist als doel heeft dit feit te dissociëren. In deze gedroomde toestand ervaren we altijd een gemis en een onbestemd verlangen hetgeen tegelijkertijd hulp is want juist dit maakt dat we niet anders kunnen dan blijven zoeken. Onder leiding van het ego is slechts een tijdelijk stillen van de pijn mogelijk. Maar de hoop op vervulling blijft ons drijven want we hebben allemaal ooit de werkelijkheid van Liefde Zijn gekend ofwel de toestand van vóór het dromen maken en geloven. Binnen het droomdictaat zoekt iedere pop individueel, steeds in conflict komend met de bijrol-poppen, tevergeefs naar het geluk van het al-thuis-zijn (duali-strijd). We lezen anderen de les en proberen iedereen naar onze pijpen te laten dansen in de hoop op betere tijden. Dat geluk ons eigenste eigen is, dichterbij dan je eigen hand en hart is niet zomaar te herkennen want zoeken via het gedicteerde script kan uiteindelijk alleen maar op een dood spoor eindigen. Het intellect blijkt uiteindelijk zélf onderdeel van de illusie te zijn en kan je niet aan zichzelf voorbij helpen. De conclusie dat jij van jezelf niets weet markeert de uitgang uit de droom. Waarom dan niet gelijk de verzoening aanvaarden en hulp vragen aan datgene in ons wat wel weet wat je zoekt; de Heilige Geest als de Godsherinnering in ons.
Het kan voorkomen dat een lichtervaring langere tijd aanhoudt, dagen, weken of soms zelfs wel maanden. Je kan het gevoel hebben ‘het nu helemaal gezien te hebben, dit gaat nooit meer weg’. Juist dan kan het gebeuren dat je aandacht verslapt omdat je het ‘lekkere’ als vanzelfsprekend gaat nemen. Het pop-denken sluipt er weer in; pop Jan zal gaan beweren dat het ‘lekker’ gaat en vervolgens dat ‘het lekker ging maar nu niet meer’. Lange tijd zal het ego zich voordoen als jouw vriend die het beste met jou voorheeft. Maar als hij meer door begint te krijgen dat je niet langer gediend bent van zijn adviezen zal hij zich tonen in al zijn grimmigheid. Juist na zulke lichtmomenten die getuigen van jouw juiste gerichtheid van denken kan hij zich in volle hevigheid doen gelden en gemene steken onder de gordel uitdelen. Laat je hierdoor niet uit het (liefdes ;)veld slaan. Alertheid blijft geboden hoe goed het ook lijkt te gaan want het ego is er altijd als de kippen bij om situaties te beoordelen. Je vorderingen op weg naar huis van nooit weggeweest zijn nooit af te lezen aan welke situatie of lichamelijke conditie dan ook!!
Check dus nooit bij je pop-denken hoe het met je gaat, jij als pop weet er niks van, weet niet wat er nodig is en hoe tekens geïnterpreteerd moeten worden. De enige werkelijke maatstaf is altijd innerlijke vrede onafhankelijk van omstandigheden.
Vaak komt het ego na zo’n ervaring heftig in opstand. Je lijkt van de Hemel weer met geweld in de ogenschijnlijke pijnlijke droom-werkelijkheid te donderen. Het ego bedreigd je met ‘nu ben ik het weer helemaal kwijt, ik ben gewoon te dom, of ik doe het niet goed’ waardoor je weer wanhopig kan worden.
Pop jantje kan zich bij deze lichtmomenten in eerste instantie ook het apelazarus schrikken. Razendsnel opgepakt door het ego-denken kunnen plotselinge lichtkransjes om vormen heen je laten schrikken en denken dat er iets mis is met je ogen of netvlies. Dit is gebruikelijk voor het ego.
Zinnen zoals: ‘God heeft geen angstgedachten/beelden gemaakt, ‘ik heb zelf deze droomwereld verbeeld’ en ‘wat God niet gemaakt heeft bestaat niet echt’ helpen om in iedere situatie, bij alle ogenschijnlijke stennismakerij tussen Jan Klaassen en Katrijn, schuldeloosheid in plaats van schuld en angst te zien.
Net zoals het ego voortdurend verleden-verhalen gebruikt om te bewijzen dat de oorzaak van jouw onvrede toch echt aan anderen ligt, kan jij iedere seconde tegen-gedachten inzetten om jouw eeuwig ware eigenste eigenheid te omarmen. Ieder moment is daar de uitnodiging jouw enige functie niet te vergeten; wat er ook lijkt te gebeuren, leuk of vervelend. Ondanks het ogenschijnlijke tegendeel van wat je ogen lijken te bewijzen heb je wel degelijk een keuzemogelijkheid.
‘Heilige Geest genees mijn waarneming want ik wil alleen Uw Vrede en Vreugde’.
Laat het steeds weer tot je doordringen dat alle problemen van pop-met-jouw-naam slechts verbeelde huwelijksbed-fantasieën in onze DG en niet-werkelijk zijn:
Voor jou als pop/persoon lijkt het een afgang om ons intellect (ons ‘normale’ logische, wereldse begrippenkader) te erkennen als niks betekenend en daarvoor in de plaats de HG hulp te vragen om Gods Wil en Heerlijkheid weer te aanvaarden. Ons ‘persoonlijk’ intellect kan het idee helemáál geen zelfstandig denkend/voelend wezen te zijn als een belediging opvatten.
Het intellect, onder beheer van de poppenspeler, is in wezen slechts een ander woord voor afscheidings-denken en een vervorming van de rede. Het is een belangrijk ego-instrument waarmee het zijn eigen belangrijkheid wil benadrukken. Terwijl rede slechts de enige werkelijk rechtvaardige en onderscheid-loze wet van waarheid en liefde dient; voor iedereen in alle omstandigheden gelijkelijk toepasbaar. Wat in de praktijk niks anders betekent dan gewoon het leren omarmen van onze Ene basis, moeiteloze, stille tegenwoordigheid.
3. Liefde kan niet oordelen. 2 Omdat ze zelf één is, ziet ze alles als één. 3 Haar betekenis ligt in eenheid. 4 En ze moet wel ontgaan aan de denkgeest die denkt dat ze partijdig of gedeeltelijk is. 5 Er is geen liefde dan die van God, en alle liefde is de Zijne. 6 Waar liefde afwezig is regeert geen ander principe. 7 Liefde is een wet zonder tegendeel. 8 Haar heelheid is de kracht die al les bijeenhoudt, de schakel tussen de Vader en de Zoon die Hen beiden voor eeuwig als hetzelfde samenbindt.
Vaak is het in het begin een ongeloofwaardig, broos idee dat we puur vorm- en tijdloos GewaarZijn in plaats van een x-jarige pop met verleden en toekomst zijn. Wanneer ons dan zo’n zelfbeeld-op-losse-schroeven-zettend lichtmoment overkomt proberen we dat gewoontegetrouw in ons normale begrippenkader te passen, wat natuurlijk niet lukt!
Door loutering en aanvaarding zal ons vertrouwen dieper worden waardoor het eenvoudiger is om niet langer op onze ‘popkracht’ te vertrouwen. We hebben er ogenschijnlijk nu eenmaal miljoenen jaren aan besteed onszelf van een onwaar idee te overtuigen en wat een Zoon van God maakt kan niet zonder kracht zijn. Maar jij als Zoon van God bent en blijft de sterkste en niet het nep-ding wat jij je verbeeld hebt. Natuurlijk zul je per ongeluk toch nog het x-jarige pop gebeuren weer ingaan wanneer je partner, collega of kind zijn troep niet opruimt en jij je kwaad maakt omdat je het voor waar aanneemt. Maar ga hiermee niet vechten, doe slechts symbolisch een stapje terug en sla boze jan en het hele tafereel gade totdat gevleugelde vrede-herstellende woorden/handelingen zich aandienen. Sla kwade, verontwaardigde, slimme, stoere, bange, kortom jan 1-108 slechts gade vanuit jouw niet-wetende, brede stille aanstaan, het IK BEN zonder woorden. Dat is de sirenes passeren, de onware oorlog-gedachten die we zelf hebben gemaakt herkennen en er niet op ingaan. Dat is kiezen voor Gods Wil én die van jou. Want jij bent en blijft zoals God je geschapen heeft, dus hoef je niks te bereiken.
Wanneer je aanvaardt dat jijzelf (niet als pop maar als DG) de uitbeelder en gelover van zowel waak als slaapdroom bent en de HG in jezelf vraagt je DG hiervan te genezen zul je al oefenend steeds meer gevleugelde hulpgedachten krijgen. Welke je vertrouwen geven waardoor je het stille vredige zijn steeds meer gaat ervaren zelfs al begrijpt jantjes poppen-intellect er niets van.
Gaandeweg wordt het duidelijker dat onze essentie, onzichtbaar en voorafgaand aan het lichamelijke niveau, nooit door zintuigen waargenomen kan worden en ons intellect niet in staat is dit werkelijk te vatten. Er kan eenvoudigweg geen verscheidenheid in de Denkgeest bestaan juist omdat deze abstract, puur Geest is. Alles moet dus wel een waarneming zijn en geen echte substantie. Maar onder leiding van ons geprogrammeerde intellect zal onze innerlijke non verbale eigenste eigen-essentie onopgemerkt blijven.
Rede ( juist gericht denken) zal ons duidelijk maken dat de bron van alle dingen (gedachten, gevoelens, waarnemingen, ervaringen, voorwerpen, lichamen) één en hetzelfde is. Alles komt eruit voort, het bestaat eruit en het verdwijnt er weer in. Je blijkt alomvattend en niet persoonlijk of eenzaam op weg te zijn. Gedragen en geleid door de heldere stille Stem ervaren we met zekerheid deze ‘intieme warme stilheid van het al-thuis-zijn’ die eigen is aan onze ene gedeelde DenkGeest.
4Het is niet nodig een groot aantal specifieke onderwerpen in de toepassing van het idee van vandaag te betrekken. 5Het is echter wel noodzakelijk naar elk onderwerp te blijven kijken terwijl je het idee voor jezelf herhaalt. 6Het idee moet elke keer vrij langzaam herhaald worden.
We voelen ons misdeeld door wat we lijken te zien maar we hebben slechts onszelf mis-beeld. Bereidheid tot het aanvaarden van dit idee is belangrijker dan intellectueel begrijpen dat we zelf de werkelijkheid met labels in stukken hebben gehakt. Zelfs zonder begrip kunnen we onderzoekend en ondervindend onmiddellijk ervaren dat we nog steeds alles moeiteloos volgen vanuit ons niet-beïnvloedbare kennen-zijn. Alles wat lijkt te gebeuren, goed of slecht, maakt voor onze denkgeest, ons kennen-zijn geen enkel verschil. Het is letterlijk on-verschil-lig zonder de negatieve betekenis die het ego eraan geeft. Onderzoek dit voor jezelf en merk dat deze neutraliteit niet koud is zoals het ego het bestempelt maar oordeel-loos, vredig en stil. Het is je eigenste-eigen, je aller intiemste Zelf-Zijn wat je deelt met God en heel het Zoonschap. Hiervoor hoef je als pop niks te doen of te laten behalve waakzaam te blijven geen lichaam maar denkgeest te zijn.
Odysseus hakte de eenheidsboom van zijn Vader om en bouwde op de stam zijn huwelijksbed. Nu kunnen we dit weer omdraaien, want de Allesomvattende Vader kan nooit weg. Zelfs niet door er een huwelijksbed- fantasie overheen te projecteren. Nog sterker, zonder de kracht van God onze Vader kunnen we eenvoudigweg niks doen dus ook niet projecteren ofwel mis-creëren. Zonder hem zijn en kunnen we niets!
2Deze/Dit ______ is een beeld dat ik heb gemaakt. 3Die/Dat ______ is een beeld dat ik heb gemaakt.
Dwaal met je ogen, zonder haast rond en laat je blik dan toevalligerwijze rusten op een object in de ruimte; een stoel, plant, je eigen hand, het maakt niet uit. Let niet op vorm of kleur, let niet op wat je denken erover zegt. Blijf bij het gewoon stil aanwezig zijn van dit ding in de ruimte. Bij het zo-zijn ervan zonder betekenis of definitie. Als je zo even stil aanwezig blijft kan je als het ware een uitstraling van stilheid die alles omhult en doordringt ontwaren. Jouw stilheid onthult zich in alles wat je zo ziet. Alles heeft een uitstraling, een aureool van stilheid, de on-middel-lijke IS-HEID van Al Wat Is. Waar je blik ook heen beweegt, wanneer je je niet door je denken laat afleiden zie je die gloed van onschuld die alles doorstraalt. Hierin vallen alle verschillen die je ogen nog lijken te zien weg.
Alle geluiden; de koelkast, de wind, het aanslaan van de verwarming, een vliegtuig of een vogel, zonder labels komt alles die stille IS-HEID bevestigen en bezingen. Ook je lichaamssensaties, het kloppen van je hart en zelfs pijn, alles eert jouw stille aanwezigheid-zijn.
Moeiteloos kan je a.h.w. in die stille sfeer van louter aanwezig-zijn bewegen. Dit aureool, die aandoenlijkheid die je vanaf alles toe straalt is niet spectaculair maar juist subtiel en van een vertrouwdheid dat de gedachte bij je op kan komen; dit kende ik toch al, het was toch altijd al zo, waarom kijk ik er dan overheen? Je kan de gewaarwording hebben alsof alles a.h.w. als een kwispelend hondje op je afkomt en ‘roept’ dat het blij is dat ‘het’ gezien wordt. Dát is de gelukkige droom van onschuld waarin alles precies zo is en blijft zoals het werkelijk IS. Een gevoel van geborgenheid en dankbaarheid kan je overspoelen want dankbaarheid IS de Vreugde van Zijn Zelf.
Sluit dan weer even je ogen en verzink in de beeld-loze stilheid waarin de lieflijke sfeer van intimiteit als Vreugde en Vrede vanzelf omhoog komt. Zo binnen-zo buiten, er is in Waarheid geen enkel verschil. Jij bent de keuzemaker van alles waarvan jij je gewaar wil zijn.
Je kan dit ogen-dicht ogen-open een tijdje afwisselend oefenen.
Zo ervaar je van zeer nabij, ‘dichterbij dan je hand en dichterbij dan je hart’ de waarheid van: God is in alles wat ik zie want God is in mijn Denkgeest.
Laat je niet ontmoedigen als het niet meteen lukt. Het is een oefening om te laten zien dat beelden niet in de weg zitten. Dat beelden zonder interpretaties letterlijk uit schuldeloosheid en intimiteit bestaan. Ze benadrukken jouw aanstaan zoals ook elk geluid dat doet. Alles komt naar je toe om je te bevrijden en jou als jouzelf te ontmoeten in de stilheid die jij bent. Het is je werkelijke geboorterecht en houdt de belofte in dat je bereidheid beloond zal worden!
Dus blijf oefenen, je ego-gewoonte systeem is sterk maar niet onoverwinnelijk. Want Liefde en Waarheid overwinnen altijd omdat er niets anders is.
Zie dat wanneer je met ‘waarom-vragen’ het hele dualistrijd verleden verhaal probeert te ontrafelen en begrijpen, de kans groot is dat je een punthoofd krijgt. In plaats van het vredige nu zijn oogst je daarmee verwarring, onrust en pijn. De abstractie van wat we zijn valt niet met het intellect te begrijpen want het gaat eraan vooraf en voorbij. De kracht van vraag- en woordloos de stilheid volgen van ons hier en nu Zijn is de genade die ons non-verbaal helpt. Zonder in te gaan op de voorbijkomende verontrustende ego- verleden gedachten verblijven we dan voor eeuwig in het ons omhullende verdediging-loze niet-weten. Deze staat lijkt misschien van jou persoonlijk maar dit is slechts een gedachte, een vertrouwde aanname.
De sirenes zullen je met hun ‘hoezo en waarom gezang’ en met opmerkingen als ‘saai en dom’ en ´ik kan het niet, ik doe het fout´ proberen te verlokken naar hen te luisteren. Bind je dan vast aan de mast van NU kennen-zijn door hulpzinnen en zie dat iedere waarneming, of het nu een beeld, een gedachte, een gevoel of sensatie is, in eerste instantie moeiteloos wordt gekend. Het Kennen-zijn is er altijd eerst, de rest is altijd tweedehands.
Tijdens het doen van boven beschreven oefening is het misschien duidelijker geworden dat alles wat als gedachte/beeld in onszelf als openheid of ruimtelijkheid opkomt daar ook weer in verdwijnt. Dat deze ruimtelijkheid ons eigenste eigen, smetteloze gewaarzijn is, ons onpersoonlijke en onveranderlijke kennen-zijn kan er bij de pop met jouw naam natuurlijk niet in. Evenmin als het idee dat de verschijnende vormen en beelden niet echt zijn. Check dit dus niet bij je pop/ego-denken. Behandel deze bewering als alle andere gedachten en beelden; als voorbijgaand terwijl jijzelf geankerd blijft in het stille gewaarzijn of kennen-zijn ervan.
Liever willen we niet geloven zélf de maker te zijn van deze met zieke lichamen, partners en kinderen bevolkte droomwereld vol enge virussen, milieurampen en oorlogen. Het lijkt makkelijker om dit allemaal te dissociëren totdat we wakker geschud worden door een of andere persoonlijke ramp die ons radeloos naar oplossingen doet zoeken. Vaak zijn we dan pas bereid anders te willen leren kijken en hulp te aanvaarden. Het besef dat alle waarnemingen in de zogenaamde buitenwereld geen eigen leven hebben kan soms in eerste instantie angst aanwakkeren. Maar als we bereid zijn deze beelden te laten genezen door de HG/datgene in ons wat wel weet kan dit onmiddellijk rust brengen.
Elk beeld, elke ogenschijnlijke gebeurtenis die gevoelens van angst, schuld, tekort en pijn oproept is de uitdrukking van jouw weerstand tegen liefde. Maar geen enkel beeld kan echt waar zijn, hoe afschuwelijk of juist mooi het ook lijkt. Doodeenvoudig omdat het geen eigen licht of materie kan bevatten, ook niet als pop jan zijn hoofd stoot en een grote bult lijkt te hebben. De oplossing voor al ons leed, zonder een enkele uitzondering is het stille niet-weten. Het onvoorstelbare stabiele Kennen Zijn dat zichzelf kent en dat altijd volkomen vrij is van iedere waarneming. Zoals het filmdoek onder de filmbeelden.
Wanneer je weer mag inzien dat we dit alles in ons eigen Gewaar Zijn ofwel Kennen Zijn met gedachtes ‘gebreid’ en verbeeld hebben, kan dit direct wonderlijke veranderingen in de beleving van het poppenspel teweeg brengen. De poppenspeler heeft zichzelf nu als oorzaak teruggevonden, wat indirect invloed heeft op de poppen en het hele poppenspel. Als maker van de droom zie je nu glashelder dat de poppen in onze denkgeest uit onware gedachten zijn ontstaan. Niemand is dus werkelijk voortgekomen uit een vader en een moederlichaam; nooit geboren, nooit gestorven.
Het enige wat je hoeft te ‘doen’ is toestaan dat alle gedachten-beelden ontdaan worden van hun echtheid, door: het is niet waar, ik heb dit zelf verbeeld. Het is alleen ons geloof erin waardoor we lijden. Elke keer dat we dit onder ogen zien brengt dit de vrijheid van de onbegrensde hemel; het is niet de vogel in de lucht die bevrijd wordt, het is zien dat we nooit de vogel zijn geweest, maar altijd al de onbegrensde heldere hemel, ongeacht de hoeveelheid wolkjes of vogels die er als waarnemingen doorheen vliegen.
Door bovenstaande oefening te blijven doen en het idee toe te staan dat niet God deze wereld heeft gemaakt maar dat ik mezelf, niet als pop maar als denkgeest, deze wereld heb verbeeld, wordt vanzelf de echtheid van deze in stukjes geknipte en contrasterende vormenwereld steeds meer betwijfeld. Het besef dat we allemaal nog steeds onschuldig zijn en thuis van nooit weggeweest zal je zoetjesaan een geborgenheid brengen die de stabiele kennende basis van Ware Vergeving is.
Toch zal tegelijkertijd de ego-weerstand met angstige, woede en schuldgedachten je proberen te verleiden zijn oplossingen te accepteren. Het zal met duidelijke bewijzen komen dat jij of een ander het echt fout heeft gedaan. Als jouw ego geen ‘oplossingen’ meer ziet kan je zelfs depressief worden en zeggen dat er inderdaad geen ‘kloot’ aan is en jou er ondertussen van beschuldigend dat het aan jou ligt omdat je het fout gedaan hebt.
Dit is de schijnbare dubbelheid van ons bestaan maar inmiddels hebben we geleerd dat alle onbehagen een alarmbelletje is dat we anders kunnen kiezen. En dat in dergelijke situaties hulpgedachten je dan spontaan en steeds sneller komen helpen.
Soms kan er hulp komen in de vorm van tijdelijke medicatie. Het ego zal je dan waarschijnlijk om de oren slaan dat dit magie is maar deze hele wereld is magie. De Heilige Geest komt tot ons via al onze gedroomde paden en kan gebruik maken van alles wat wij ons gedroomd hebben.
Van jongs af aan heb ik de aanleg snel overprikkeld te zijn door beelden en gebeurtenissen en zou daarvoor tegenwoordig de diagnose ADHD krijgen. Na de dood van een goede vriend raakte mijn denken, sowieso al oververhit, tot een climax. Ik dacht gek te worden. Mijn dokter die ook niet wist hoe mij daarbij te helpen schreef mij een soort rustkuur voor. Deze pillen gaven mij en mijn denken een rustpauze en ik was zo in staat de drukte van de wereld makkelijker buiten me houden. Ik raakte naar mijn idee helemaal versuft en verdoofd (ik was gewend aan mijn normaliter hyperactieve staat) en maandenlang heb ik heerlijk kunnen tekenen waartoe ik voorheen de rust niet had.
Na de kuur kwam mijn drukke denken weer terug maar net zoals een voorbijgaande lichtervaring laat deze toch een herinnering achter van een andere staat van zijn die als een richtingaanwijzer kan fungeren. Ga niet piekeren of iets je wel of niet geholpen heeft; alles op jouw weg helpt je op een of andere manier. Geef de beoordeling daarvan over aan de Heilige Geest.
Jaren later kwam het wonder-denken door te zien dat alle gedachten net wolken aan de onveranderlijke hemel zijn. Wolken kunnen wolven of schaapjes lijken maar ze trekken alleen maar voorbij in onze DG. Laat het verhaal daarom zijn gang maar gaan want niets werkelijks kan bedreigd worden.
Welke gedachten ook, wat je ook lijkt te doen, zwemmen, wandelen, hard werken of in je neus peuteren, het maakt niet uit. Het draait allemaal alleen maar om bereidheid je werkelijke verlangen te herkennen en te volgen. De lessen en oefeningen zullen je daarbij komen helpen.
In mijn geval kwam Wolter als lichtbrenger in jantjes rampzalige leven. Natuurlijk leek hij, rokend en drinkend, gewoon een mens als ieder ander. Maar door hem geholpen mocht ik met veel vallen en opstaan werkelijk en blijvend leren zien voorbij de ogen van het lichaam. Niet direct als zodanig herkent bleken alle gevoelens van onbehagen, loutering en hulp te zijn.
Na Wolters sterven ontstond in mij het verlangen om het simpele zo-zijn wat ik met hem deelde, deze woordloze stille lekkerheid die niet van lichamen komt, noch van deze wereld is met schijnbare anderen te delen.
In de metafoor van Odysseus staan Poseidon, de cycloop en de koning van het denken allemaal symbool voor deze loutering. Na zijn theoretisch inzicht hangt Odysseus, nog niet vrij van het geloof een lichaam te zijn, moeizaam aan een olijftak boven de drie toestanden. Moeizaam want als je nog enigszins geloof hecht aan het lichaam kan je nooit lang boven het slagveld blijven.
Ogenschijnlijk persoonlijk gemangeld leren we, vroeg of laat, dat we niet in een lichaam wonen maar in werkelijkheid één vorm- en tijdloze DG zijn die we delen met God en heel het Zoonschap.
Ook Odysseus kon pas achteraf de hulp inzien van Poseidon die hem onderweg veel tegenslagen, lees onbehagen en loutering, bezorgde ofwel het wonder dat hem naar huis zou brengen. Na 20 jaar reizend en vechtend beproevingen te hebben ondergaan kreeg hij pas thuis bij zijn vrouw Penelope (=Achterste Stoel) van Athene/Heilige Geest de opdracht om de vrijers die zijn huis nog bevolkten te doden met de pijl en boog van onpersoonlijke aandacht (108 ego-stemmen doorzien). Hij had het feit gedissocieerd dat hij zichzélf alle ellende op de hals gehaald had door zich tot eigen baas uit te roepen en zijn Vaders huis te ‘verlaten’.
Om de ogenschijnlijk door lichamen bevolkte buitenwereld te herkennen als waanbeelden in zijn smetteloze gewaarzijn moesten zijn zintuigen en geslachtsorgaan (de droomkracht van de poppenspeler) afgesneden worden.
Er is nooit een buiten geweest, het speelt zich allemaal binnen onze eigen Kennendheid (Cursus:Kennis) af.
Dit inzicht daagde bij Odysseus pas thuis aan het einde van de reis. Daar werd het nooit gebeurde verleden door zijn Vader weggehaald en kon hij het nooit van thuis-zijn weggeweest ervaren. Laten wij dus heel blij zijn dat dit idee voor ons al aan bod komt vanaf les 1!
Wat in de reizen van Odysseus beschreven staat is hetzelfde als wat de Cursus ons leert. Al worden er andere termen, namen en metaforen gebruikt het gaat om hetzelfde idee: ware vergeving om onze liefdesaard weer te mogen herkennen in alles en iedereen.
Het zal duidelijk geworden zijn dat ons poppen-leven hierdoor niet direct leuker en makkelijker hoeft te worden. Als we ons klaaglied mogen geloven is dat beslist zo. Maar nu weten we inmiddels dat dit klaaglied horen juist een teken is dat we op de goede weg zijn!
Gods Stem zal je overal doorheen loodsen. De sfeer van intiem en stil thuis-zijn waarin elk verhaal moeiteloos oplost zal in kracht toenemen. Je hebt nu de keuze te onderzoeken welke van twee totaal tegengestelde ideeën jij het lekkerste vindt.
Belangrijke noot
Om de structuur in de tekst beter zichtbaar te maken zodat de betekenis van de inhoud misschien makkelijker begrepen kan worden
is de tekst verdeeld in met kleur gearceerde tekstblokken.
Turqoise: de tekst van de les
Geel: de teksten uit de cursus die extra aanvulling geven
Geen achtergrond kleur: toelichting van Jan en Gertrude
Klik hier om dit artikel in pdf formaat te downloaden.